U Egiptu je upravo na videlo izašlo izuzetno otkriće, na svetlost dana ponovo je izronilo drevno naselje, staro dva veka pre naše ere. Ostaci domova, grobnica i crkava otkrivaju grad napušten u zoru ranog hrišćanstva, svedočeći o rađanju vere usred velikih društvenih previranja.
U srcu egipatske oaze Hargha, arheolozi su otkrili ruševine zaboravljenog grada koji je cvetao između 3. i 7. veka nove ere.
Vest, koju je 24. jula objavilo egipatsko Ministarstvo turizma i antikviteta, odjeknula je naučnim krugovima: očuvane urbane strukture, dva bogomolna mesta, porodična domaćinstva, grobnice i tragovi svakodnevnog života otkrivaju društvo u tranziciji, obeleženo prelaskom iz mnogoboštva ka prvim oblicima hrišćanstva. Ovo nalazište sada zauzima važno mesto među ključnim zapisima hrišćanske arheologije.
Ostaci duhovnog i porodičnog života
Iskopavanja su otkrila gustu mrežu građevina od nepečene cigle: uređene kuće, domaćinstva koja i dalje nose tragove požara, masivne amfore za skladištenje, delove keramike sa očuvanom glazurom i fragmente nežnog stakla.
Ovi elementi, u kombinaciji sa nizom grobnica postavljenih duž strogih osa, oslikavaju konture organizovanog društva, čvrsto ukorenjenog u srcu pustinje. Daleko od toga da je reč o usamljenom ili prolaznom naselju, grad otkriva postojanu, aktivnu zajednicu, sa stabilnim svakodnevnim životom i duboko utkanim kolektivnim sećanjem, prenosi MSN.
Dve crkve i freska: rađanje hrišćanskog središta
Usred stambenih građevina uzdižu se dve hrišćanske svetinje, najraniji monumentalni dokaz pokrštavanja ovog područja. Jedna je građena po klasičnom planu bazilike sa centralnom lađom, dok je druga skromnija, jednostavne i funkcionalne arhitekture. Na zidovima jedne od njih nalazi se upečatljiva freska koja prikazuje Hrista kako isceljuje bolesnog čoveka, prizor snažnog duhovnog i društvenog značaja.
Granični grad između paganskog nasleđa i nove vere
Ova blizina bogomolja i stambenih prostora dočarava ključni istorijski trenutak: ovde duhovnost ne briše svakodnevicu, ona postaje njen deo. Peći koje su i dalje vidljive, grobnice uz domove i predmeti svakodnevne upotrebe razasuti oko crkava svedoče o ravnoteži između drevnih verovanja i novih obreda. Zanatski rad, zajednički život i molitva čine trojstvo kroz koje se odvija postepena tranzicija.
Više od običnog naselja ili verskog centra, ovaj izgubljeni grad u svojim ruševinama nosi složenost jedne civilizacijske prekretnice, trenutka kada je pustinju dotaknuo prvi dah hrišćanstva.
